Liverpool hier, Birmingham en Manchester aan de andere kant van het kanaal, de naam van onze straten herinnert eraan dat Anderlecht en Molenbeek zich destijds konden meten met de industriële bolwerken van de wereld. Deze zone is een essentiële baken van de ‘Volkskanaal Wandeling’.

Vanaf 1832 wordt de Brusselse industrie, dankzij het kanaal dat Charleroi verbindt met Brussel, overspoeld door steenkool en materialen uit het centrum van het land tegen lage prijzen. 

De nabijheid van het kanaal versnelt de concentratie van fabrieken en arbeiders in dit deel van de stad. Een tendens die nog wordt versterkt door het politieke project van de dominerende klassen. Vanaf midden 19e eeuw is er een duidelijke wil om de arbeidersklasse te scheiden van de ‘aristocratie van de natie’. Het wordt de regel om de arbeidersklasse te concentreren in de ‘Wijk van de Industrie’ en om het oosten van het gebied voor te behouden voor de vermogende klassen. “Il faut que chacun soit à sa place” in de stad, zo stelt Victor Besme, stedenbouwkundige van koning Leopold II.

In de tweede helft van de 19e eeuw moesten de weilanden waardoor de Zenne langs het kanaal slingerde, plaatsmaken voor industriële activiteiten. Na de oprichting van de slachthuizen van Anderlecht in 1894 werd de vallei ingenomen door de fabrieksschoorstenen van meelfabrieken, brouwerijen, hoedenfabrieken, autofabrikanten, oliefabrieken, gieterijen en kolenhandelaars.

Vanaf 1970 werden de gebouwen leeggehaald om plaats te maken voor een platform voor tweedehands auto’s, dat van wereldwijd belang zou worden. Aan het begin van de 21e eeuw zorgde de klassering als prioritair gebied voor een versnelling van de investeringen van verschillende overheden, met name de Europese Unie. De renovaties en de toegenomen belangstelling van projectontwikkelaars openen nieuwe debatten.