In 1872 beslist de gemeenteraad om een nieuw gemeentehuis te bouwen in Anderlecht. Een ietwat verrassende locatie, ver van de dorpskern van Anderlecht en eerder richting Brussel. 

Het zijn de industriëlen van Anderlecht die de site gaan leveren. Deze keuze wordt ook gemotiveerd door het project van Jules Besme, stedenbouwkundige van koning Leopold II, die een wijk voor de bourgeoisie wil zien ontstaan in Kuregem. In dezelfde periode besliste de Veeartsenijschool om zich in de wijk te vestigen. 

Sommigen zien in dit project de bevestiging van de macht van de industrie en een poging om het arbeiderskarakter van deze wijken af te bouwen, terwijl de stem en de sociale strijd van het proletariaat steeds luider klinkt.

De bouw van het Stadhuis werd toevertrouwd aan de architect Van Ysendyck. De beelden van de plechtige opening, in september 1879, tonen een gebouw dat wordt opgetrokken in een amper bebouwde omgeving. De gemeentelijke architect Louis Ernest S’Jonghers werd vervolgens belast met de vleugel in de Van Lintstraat.

Het gemeentehuis van Anderlecht is, net als dat van Molenbeek, een soort Brussels Ellis Island, want de diensten van de Burgerlijke Stand zagen hier mensen uit de hele wereld toestromen. Uiteindelijk heeft de ontwikkeling van deze wijk tot een wijk voor de bourgeoisie zich niet geconsolideerd, en mettertijd waren de arbeidersklassen hier steeds meer vertegenwoordigd.